Bazen yaşamak istediğim hayatla yaşadığım hayatın çok farklı olduğunu düşünüyorum. İşte böyle zamanlarda benden mutsuzu yok. Aslında hayattan çok büyük beklentileri olan bir insan değilim. Ama yine de istediklerimi bulamıyorum. Sanırım bunun en büyük sebebi de mutluluğumu hislerimi başka insanlara bağlamam.
Çok aşırı olmasa da tutucu bir ailenin kızıyım. Erkek arkadaşım olduğunda hep saklamak zorunda ailemden gizli işler çevirmek zorunda kaldım. Giymek isteyip de giyemediğim kıyafetler çok oldu. Anlatamadığım için yalnız başıma baş etmek zorunda kaldığım problemlerim de.
Şimdi bir erkek arkadaşım var, uzun zamandır 1,5 seneden fazla. İyi biri, sadık da ama çok tutucu. Ya yapmak istediğim şeyleri yapamıyorum ya da ondan gizli yapıyorum. Tıpkı aileme anlatamadıklarım gibi. Belki diyeceksiniz ki nasıl ilişki bu sen yalancısın. Evet ben yalancıyım. Ben hep özgür ruhlu bir insan oldum, ama ailem yüzünden bunu çoğu zaman dışa vuramadım. Şimdi de erkek arkadaşım yüzünden. Aslında onu seviyorum ama bazen her şeyimi paylaşamadığım için ne anlamı var bu ilişkinin diye dusunuyorum, bitirmeyi dusunuyorum. Ama sonra goruyorum ki çok şey yaşadık ve etrafımda gordugum hiçbir ilişki kusursuz değil. Her ilişki de problemler var ama bir ilişkin olsun istiyorsan bunlara göz yummak zorundasın diye dusunuyorum. Çoğu zaman bir celiskideyim. Bazen mutlu oluyorum bu dusunceler çıkıyor aklımdan daha umutlu bakıyorum hayata, ilişkime. Ama pek uzun surmuyor. Sonra tekrar başlıyorum gerçekleri görmeye. O kadar karışığım ki şu sıralar, yazsam icimden geçen her şeyi okumak saatlerinizi alır. Ama detayları paylaşmak ve çok özele girmek de istemiyorum o yüzden daha fazla anlatmayacağım. Kısacası çıkmazdayım, beynim ikiye bölünmüş durumda, yapmam gereken ne bilmiyorum. Ne diyim inşallah her şey hayırlısı neyse öyle olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder